ze Świata
Papież w Glasgow: w obliczu „dyktatury relatywizmu” szerzcie wiarę na forum publicznym |
|
2010-09-16
„Głoszenie Ewangelii łączyło się zawsze z troską o słowo natchnione i o
kulturę, w której to słowo zapuszcza korzenie” – powiedział Benedykt XVI w
homilii na Mszy w Glasgow. Wspomniał trzy szkockie uniwersytety założone w
średniowieczu przez papieży, a także katolickie szkolnictwo rozwijające się tam
w ostatnich dziesięcioleciach. „Ewangelizacja kultury jest tym ważniejsza w
naszych czasach, kiedy «dyktatura relatywizmu» zagraża zaciemnieniem niezmiennej
prawdy o naturze człowieka, jego przeznaczeniu i ostatecznym dobru – podkreślił
Ojciec Święty. – Niektórzy usiłują teraz wykluczyć wiarę ze sfery publicznej,
czyniąc ją sprawą prywatną czy nawet przedstawiając jako zagrożenie równości i
wolności. Jednak religia jest w istocie gwarancją autentycznej wolności i
szacunku, prowadząc nas do tego, by w każdym widzieć brata czy siostrę. Dlatego
apeluję zwłaszcza do was, wiernych świeckich, zgodnie z waszym chrzcielnym
powołaniem i misją, byście nie tylko byli publicznie przykładem wiary, ale także
angażowali się w szerzenie mądrości i perspektywy wiary na forum publicznym.
Społeczeństwo potrzebuje dziś wyraźnych głosów na rzecz naszego prawa do życia
nie w dżungli autodestrukcyjnych i samowolnych swobód, ale w społeczeństwie,
które pracuje dla prawdziwego dobra swych obywateli, dając im wobec ich słabości
wskazania i ochronę. Nie bójcie się podjąć tej służby swym braciom i siostrom
oraz przyszłości waszego umiłowanego kraju” – zaapelował Benedykt XVI.
Papież nawiązał do wizyty w Szkocji swego poprzednika przed blisko 30 laty.
Msza, której tam przewodniczył Jan Paweł II, zgromadziła największe tłumy w
całej szkockiej historii. Skierowane przez niego do szkockich katolików wezwanie
do współpracy z chrześcijanami innych wyznań przyniosły ekumeniczne owocne.
Benedykt XVI przypomniał też przypadające w tym roku stulecie światowej
konferencji misyjnej w Edynburgu, uważanej za początek współczesnego ekumenizmu.
Dalej mówił o pierwszych katolickich misjonarzach Szkocji, wśród nich o św.
Ninianie, biskupie z przełomu IV i V wieku, czczonym w liturgii właśnie dzisiaj.
Szkoci winni starać się być godni tej wielkiej tradycji. Zwracając się do
szkockich biskupów, Papież odwołał się do ich duszpasterskiej odpowiedzialności.
Wskazał na centralne znaczenie kapłaństwa dla życia Kościoła. Księży zachęcił,
by zgodnie ze swym powołaniem do świętości służyli ludowi Bożemu, głosząc
Ewangelię z czystym sercem i prawym sumieniem. Katolicką młodzież przestrzegł
przed zagrażającymi jej codziennie pokusami, jak narkotyki, pieniądze, seks,
pornografia czy alkohol. Choć świat twierdzi, że dają one szczęście, w
rzeczywistości przynoszą zniszczenie i podziały. „Trwa tylko jedno: miłość
Chrystusa do każdego z was. Szukajcie Go, a On was wyswobodzi z niewoli, jaką
często proponuje dzisiejsze społeczeństwo” – powiedział Benedykt XVI do młodych
Szkotów na Eucharystii w Glasgow.
RV
Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie,
„Zbliżyło się do was Królestwo
Boże” (Łk 10,9). Tymi słowami z wysłuchanej przed chwilą Ewangelii pozdrawiam
was wszystkich z wielką miłością w Panu. Naprawdę Królestwo Pana jest już pośród
nas! W czasie tej celebry eucharystycznej, w której Kościół w Szkocji gromadzi
się wokół ołtarza w jedności z Następcą Piotra, umocnijmy naszą wiarę w słowo
Chrystusa i naszą nadzieję – nadzieję, która nigdy nie zawodzi – w Jego
obietnice! Gorąco pozdrawiam kardynała O’Briena i biskupów szkockich. Dziękuję
zwłaszcza arcybiskupowi Contiemu za jego uprzejme słowa powitania w waszym
imieniu i wyrażam głęboką wdzięczność za tę pracę, jaką wykonały rządy brytyjski
i szkocki oraz ojcowie miasta Glasgow, aby wydarzenie to doszło do
skutku.
Ewangelia dzisiejsza przypomina nam, że Chrystus nadal wysyła
swych uczniów na świat, aby głosili nadejście Jego Królestwa i aby nieśli Jego
pokój światu, od domu do domu, od rodziny do rodziny, od miasta do miasta.
Przybyłem jako zwiastun tego pokoju do was, duchowe dzieci św. Andrzeja i aby
utwierdzić was w wierze Piotra (por. Łk 22,32). Z pewnym wzruszeniem zwracam się
do was niedaleko miejsca, w którym mój umiłowany poprzednik papież Jan Paweł II
sprawował Mszę św. prawie trzydzieści lat temu z wami i powitała go największa
rzesza, jaka zgromadziła się kiedykolwiek w dziejach Szkocji.
Wiele
wydarzyło się w Szkocji i w Kościele w tym kraju od tamtej historycznej wizyty.
Zauważyłem z wielkim zadowoleniem, jak skierowane do was wezwanie papieża Jana
Pawła, abyście kroczyli ręka w rękę ze swymi współtowarzyszami chrześcijańskimi,
doprowadziło do większego zaufania i przyjaźni z członkami Kościoła Szkocji,
Szkockiego Kościoła Episkopalnego i innymi. Chcę zachęcić was do dalszych
modlitw i pracy z nimi przy budowaniu jaśniejszej przyszłości dla Szkocji,
opartej na wspólnym dziedzictwie chrześcijańskim. W dzisiejszym pierwszym
czytaniu słyszeliśmy wezwanie, skierowane przez św. Pawła do Rzymian, że jako
członkowie Ciała Chrystusowego należymy nawzajem do siebie (por. Rz 12,5) i
abyśmy żyli w szacunku i wzajemnej miłości. W tym duchu pozdrawiam
przedstawicieli ekumenicznych, którzy zaszczycają nas swą obecnością. W tym roku
przypada 450. rocznica Parlamentu Reformacyjnego, ale także setna rocznica
Światowej Konferencji Misyjnej w Edynburgu, która jest powszechnie uważana za
znak narodzin współczesnego ruchu ekumenicznego. Podziękujmy Bogu za tę
obietnicę, jaką zrozumienie i współpraca ekumeniczne stanowi dla wspólnego
świadectwa o zbawiającej prawdzie słowa Bożego w dzisiejszym, szybko
zmieniającym się społeczeństwie.
Wśród różnych darów, jakie święty Paweł
wymienia, aby budować Kościół, jest dar nauczania (por. Rz 12,7). Głoszeniu
Ewangelii zawsze towarzyszyła troska o słowo: natchnione słowo Boga i kultura, w
której słowo to ma swe korzenie i rozkwita. Tu, w Szkocji, mam na myśli trzy
uniwersytety średniowieczne, założone tu przez papieży, łącznie z tym w Saint
Andrews, który rozpoczął obchody 600. rocznicy swego założenia. W ciągu
ostatnich 30 lat i przy pomocy władz świeckich szkockie szkoły katolickie
podjęły wyzwanie prowadzenia całościowej edukacji dla większej liczby uczniów,
to zaś pomogło młodym ludziom nie tylko kroczyć drogą wzrostu duchowego i
ludzkiego, ale także rozpocząć życie zawodowe i publiczne. Jest to znak wielkiej
nadziei dla Kościoła i zachęcam katolickich pracowników, polityków i nauczycieli
w Szkocji, aby nigdy nie tracili z pola widzenia wezwania do wykorzystywania ich
talentów i doświadczenia w służbie wiary oraz zaangażowania we współczesną
kulturę szkocką na wszystkich szczeblach.
Ewangelizacja kultury nabiera
coraz większego znaczenia w naszych czasach, gdy „dyktatura relatywizmu” usiłuje
przesłonić niezmienną prawdę o naturze człowieka, jego przeznaczeniu i jego
ostatecznym dobru. Niektórzy próbują dzisiaj wykluczyć wiarę religijną z życia
publicznego, sprywatyzować ją, a nawet przedstawiać ją jako zagrożenie dla
równości i wolności. A jednak religia jest w rzeczywistości gwarantem prawdziwej
wolności i szacunku, prowadząc nas do dostrzegania w każdej osobie brata lub
siostry. Z tego powodu wzywam szczególnie was, świeccy, abyście zgodnie ze swym
powołaniem otrzymanym na chrzcie i posłannictwem, nie tylko byli przykładami
wiary w życiu publicznym, ale także abyście przyczyniali się do wspierania
mądrości i wizji wiary na forum publicznym. Społeczeństwo dzisiejsze potrzebuje
jasnych głosów, które proponują nasze prawo do życia nie w dżungli
samozniszczenia i arbitralnych swobód, ale w społeczeństwie, które pracuje dla
prawdziwego dobra swych obywateli i oferuje im przewodnictwo i ochronę w obliczu
jego słabości i kruchości. Nie bójcie się pełnić tej służby dla swych braci i
sióstr oraz przyszłości waszego umiłowanego narodu.
Święty Ninian,
którego święto obchodzimy dzisiaj, sam był nieustraszony, gdy samotnie zabierał
głos. Idąc śladami uczniów, których nasz Pan posłał jeszcze przed nim, Ninian
był jednym z najwcześniejszych misjonarzy katolickich, którzy zanieśli jego
towarzyszom Brytom dobrą nowinę o Jezusie Chrystusie. Jego kościół misyjny w
Galloway stał się ośrodkiem dla pierwszej ewangelizacji tego kraju. Dzieło to
podjął później święty Mungo – patron Glasgow i inni święci, wśród których
największymi byli św. Kolumba i św. Małgorzata. Inspirowani przez nich wielu
innych mężczyzn i kobiet pracowało przez całe stulecia, aby przekazać wam wiarę.
Starajcie się być godnymi tej wielkiej tradycji! Niech stałym natchnieniem
będzie dla was zachęta świętego Pawła z pierwszego czytania: „Nie opuszczajcie
się w gorliwości. Bądźcie płomiennego ducha. Pełnijcie służbę Panu. W ucisku
bądźcie cierpliwi, w modlitwie – wytrwali” (por. Rz 12,11-12).
Chciałbym
teraz skierować specjalne słowo do biskupów Szkocji. Drodzy bracia, pragnę dodać
wam otuchy w waszym duszpasterskim kierowaniu katolikami w Szkocji. Jak wiecie,
jednym z waszych podstawowych obowiązków duszpasterskich jest służenie waszym
księżom (por. Presbyterorum Ordinis, 7) i ich uświęcaniu. Jak oni są alter
Christus dla wspólnoty katolickiej, tak wy jesteście tym dla nich. Żyjcie dla
pełni miłości, która wypływa z Chrystusa, w swym braterskim posługiwaniu waszym
kapłanom, współpracując z nimi wszystkimi, zwłaszcza zaś z tymi, którzy mają
słabe kontakty ze swymi kolegami kapłanami. Módlcie się z nimi o powołania, aby
Pan żniwa posłał robotników na swoje żniwa (por. Łk 10,2). Jak Eucharystia
tworzy Kościół, tak kapłaństwo jest centralne dla życia Kościoła. Angażujcie się
osobiście w kształtowanie swych kapłanów jako zespołu mężczyzn, którzy inspirują
innych do całkowitego oddawania samych siebie w służbę Wszechmogącego Boga.
Troszczcie się także o swych diakonów, których posługa łączy się w sposób
szczególny z posługą biskupów. Bądźcie dla nich ojcami i przewodnikami w
świętości, zachęcając ich do wzrastania w wiedzy i mądrości w pełnieniu misji
zwiastunów, do której zostali powołani.
Drodzy kapłani Szkocji, jesteście
wezwani do świętości i do służenia ludowi Bożemu przez kształtowanie ich życia w
tajemnicy krzyża Pana. Głoście Ewangelię czystym sercem i jasnym umysłem.
Poświęcajcie się samemu Bogu a staniecie się dla młodych ludzi jaśniejącymi
przykładami świętego, prostego i radosnego życia: oni ze swej strony z pewnością
zapragną przyłączyć się do was w waszej, pełnej gotowości służbie ludowi Bożemu.
Niech przykład św. Jana Ogilviego, oddanego, pełnego samozaparcia i mężnego,
będzie natchnieniem dla was wszystkich. Podobnie zachęcam was, zakonnicy,
zakonnice i osoby konsekrowane ze Szkocji, abyście byli światłem na górze,
żyjącym prawdziwym chrześcijańskim życiem modlitwy i działania, które jest
świadectwem na jaśniejącej drodze prowadzącej do władzy Ewangelii.
I
wreszcie chciałbym powiedzieć słowo do was, moi drodzy młodzi katolicy Szkocji.
Wzywam was, abyście kierowali życie ku naszemu Panu (por. Ef 4,1) i ku samym
sobie. Każdy dzień stawia przed wami wiele pokus – narkotyki, pieniądze, seks,
pornografia, alkohol – o których świat mówi wam, że przyniosą wam szczęście,
tymczasem są one niszczycielskie i powodują podziały. Jest tylko jedna rzecz,
która przetrwa: miłość Jezusa Chrystusa osobiście do każdego z was. Szukajcie
Go, poznawajcie Go i miłujcie Go a On wyzwoli was z niewoli błyskotliwej, lecz
powierzchownej egzystencji, często proponowanej przez dzisiejsze społeczeństwo.
Odrzućcie to, co bezwartościowe i uczcie się swej własnej godności jako dzieci
Boże. W Ewangelii dzisiejszej Jezus prosi nas o modlitwę o powołania: modlę się,
aby wielu z was poznało i pokochało Jezusa Chrystusa i – przez to spotkanie –
poświęciło się całkowicie Bogu, szczególnie ci z was, którzy są powołani do
kapłaństwa i życia zakonnego. Jest to zadanie, jakie Pan daje wam dzisiaj:
Kościół obecnie należy do Was!
Drodzy przyjaciele, jeszcze raz wyrażam
radość, sprawując tę Mszę św. wraz z wami. Jestem szczęśliwy, mogąc zapewnić was
o swych modlitwach w starożytnym języku waszego kraju: Sith agus beannachd Dhe
dhuaibh uile; Dha bhi timcheall oirbh; agus gum beannaicheadh Dha Alba. Pokój
Boży i błogosławieństwo dla was wszystkich; niech Bóg was otoczy i niech Bóg
błogosławi naród Szkocji!
|