2015-10-01

Niespełna piętnastoletnia Teresa odbyła długą podróż do Rzymu, aby błagać Ojca Świętego o pozwolenie na wstąpienie do Karmelu. Później tak napisała w dzienniczku:

 

"Drugie doświadczenie zdobyłam, przypatrując się księżom. Nie znając dotychczas ich prywatnego życia, nie mogłam zrozumieć głównego celu reformy Karmelu. Zachwycała mnie modlitwa za grzeszników; ale modlić się za dusze kapłanów, które uważałam za czystsze nad kryształ, wydawało mi się rzeczą dziwną!...

Ach! moje powołanie zrozumiałam we Włoszech; nie była to zbyt daleka droga dla zdobycia tak cennej znajomości...

W ciągu tego miesiąca spotkałam wielu świętych kapłanów i widziałam, że chociaż ich wzniosła godność wynosi ich ponad aniołów, to jednak pozostają oni ludźmi słabymi i ułomnymi... Jeśli nawet święci kapłani, których Jezus nazywa w swej Ewangelii: "Solą ziemi", przez swój sposób życia pokazują, jak bardzo potrzebują modlitwy, to co dopiero powiedzieć o oziębłych? Czyż Jezus nie powiedział również: "Jeśli sól utraci swój smak, czymże się solić będzie?"

O Matko! jakże piękne jest powołanie mające za cel zachowanie soli przeznaczonej dla dusz! To jest właśnie powołanie Karmelu, ponieważ jedynym celem naszych modlitw i ofiar jest to, abyśmy jako apostołki apostołów błagały za nimi, podczas gdy oni głoszą duszom Ewangelię słowem, a nade wszystko przykładem."

 

"Dzieje duszy " Św. Teresa od Dzieciątka Jezus (Teresa Martin)

Rozdział VI - Podróż do Rzymu