Spotkanie z Jezusem jest wielkim skarbem. Radość z jego znalezienia jest oczywista dla wszystkich. Przejawia się w każdym słowie i geście – mówił Franciszek w rozważaniu przed modlitwą Anioł Pański. Nawiązał do ewangelicznych przypowieści o skarbie ukrytym w ziemi i drogocennej perle. Ten, kto je znalazł nie zastanawia się, nie kalkuluje. Od razu zdaje sobie sprawę z niezrównanej wartości znaleziska i by je pozyskać, jest gotowy wszystko poświęcić. To samo czuje ten, kto poznał Jezusa – mówił Papież. Za przykład takiej postawy dał św. Franciszka z Asyżu.

„Kiedy w decydującej chwili swej młodości czytał Ewangelię, spotkał Jezusa i odkrył Królestwo Boże. I odtąd przestał już marzyć o ziemskiej chwale – powiedział Ojciec Święty. – Ewangelia daje Ci poznać Jezusa prawdziwego, żywego. Przemawia do serca i zmienia twoje życie. I wtedy rzeczywiście zostawiasz wszystko. Możesz zmienić styl życia, albo robić to co dotychczas, lecz jesteś kimś innym, zostałeś odrodzony. Znalazłeś to, co nadaje sens, smak, światło wszystkiemu, nawet trudom, cierpieniom, śmierci. Czytać Ewangelię, mówiliśmy już o tym, pamiętacie? Każdego dnia przeczytać fragment Ewangelii i mieć przy sobie małą Ewangelię, w kieszeni, torbie, zawsze w zasięgu ręki. A odczytując jej fragment, spotkamy Jezusa. Wszystko nabiera sensu, kiedy czytając Ewangelię, znajdziesz ten skarb, który Jezus nazywa Królestwem Bożym, czyli Boga, który króluje w twoim życiu, w naszym życiu”.

Po odmówieniu południowej modlitwy maryjnej Franciszek nawiązał do przypadającej jutro setnej rocznicy wybuchu I wojny światowej, która spowodowała miliony ofiar i wielkie zniszczenia. Przypomniał, że Benedykt XV nazwał je zbyteczną rzezią. „Jutro będziemy przeżywać dzień żałoby, pamiętając o tej tragedii” – powiedział Papież. Zaapelował przy tym, by dziś nie popełniano tych samych błędów.

„W sposób szczególny myślę dziś o trzech kryzysowych regionach: śródziemnomorskim, irackim oraz ukraińskim. Proszę was – apelował Franciszek – byście nadal przyłączali się do mojej modlitwy, aby Pan Bóg dał ludności i władzom tych regionów mądrość i siłę, niezbędne, by w sposób zdecydowany iść po drodze pokoju, odpowiadając na wszelkie obelgi niezłomną wolą dialogu, negocjacji i pojednania. Przy podejmowaniu jakichkolwiek decyzji niech nie kierują się własnym interesem, lecz dobrem wspólnym i poszanowaniem każdego człowieka. Pamiętajmy, że wojna wszystko zaprzepaszcza, a w pokoju nic się nie traci. Nigdy więcej wojny, bracia i siostry. Myślę tu przede wszystkim o dzieciach, którym odbiera się nadzieję na godne życie, na przyszłość. Myślę o dzieciach zabitych, rannych, okaleczonych, osieroconych, o dzieciach, dla których zabawkami są niewypały, o dzieciach, które nie potrafią się uśmiechać. Zatrzymajcie się, proszę. Proszę was o to z całego serca. Czas się zatrzymać. Zatrzymajcie się, proszę!”

Radio Watykańskie