Stowarzyszenie Una Voce Polonia wydało w formie elektronicznej publikację o tradycyjnym Mszale Rzymskim. Jest to polskie tłumaczenie opracowania, które powstało nakładem pracy Międzynarodowej Federacji Una Voce. Przedstawiony w tej książce zbiór tzw. stanowisk (łac. Positio, ang. Position Paper) dotyczy różnic między nadzwyczajną formą rytu rzymskiego a jego formą zwyczajną. Celem publikacji jest zwięzłe przedstawienie powodów, dla których warto te odrębne aspekty starożytnej łacińskiej liturgii zachować.

Dlaczego przy ołtarzu powinni służyć tylko chłopcy i mężczyźni? W jaki sposób tradycyjny mszał ułatwia uczestniczenie we Mszy świętej? Dlaczego warto zachowywać tradycyjną formę przyjmowania Komunii świętej? Dlaczego właściwsza jest wspólna orientacja kapłana i ludu w kierunku Pana? Dlaczego używanie dawnych przekładów Biblii nie stanowi problemu dla tradycyjnego mszału? Dlaczego istnienie w użyciu formy tradycyjnej ubogaca Kościół? Dlaczego łacina powinna zostać zachowana jako język liturgii? Dlaczego w tradycyjnej liturgii nie jest potrzebna większa ilość prefacji? Jaką wartość ma cisza i niesłyszalność w tradycyjnym rycie? Dlaczego post eucharystyczny ma duże znaczenie dla naszej pobożności i dlaczego warto wracać do dawniejszych praktyk w tym zakresie?

Zwięzłe odpowiedzi na te pytania znajdziemy w książce dostępnej do ściągnięcia w formacie PDF tutaj.

Źródło: UnaCum.pl

fragment z rozdziału 7: Łacina jako język liturgiczny, s.67:

"Szczególnie w kontekście masowej migracji, utrudniającej indywidualnym osobom i całym społecznościom posługiwanie się oficjalnym językiem ich przybranej ojczyzny, a także w związku ze stałym problemem języków mniejszościowych forma nadzwyczajna cieszy się zaletą opisaną przez św. Jana XXIII:

Język łaciński ze swej własnej istoty jest najbardziej odpowiedni dla pobudzania u różnych ludów wszelkich przejawów kultury, ponieważ nie wzbudza zazdrości, okazuje się bezstronny wobec wszystkich narodów, nie sprzyja nikomu, a wreszcie jest dla każdego miły i przyjazny."