Matka Boża Nieustającej Pomocy |
|
2013-06-27
Dziś obchodzimy wspomnienie Najświętszej Maryi Panny
Nieustającej Pomocy. Kult Matki Bożej jako Wspomożycielki jest bardzo
rozpowszechniony w naszym kraju i na całym świecie. Jej ikona ma swoje miejsce w
wielu świątyniach, kaplicach, a także w domach wiernych.
Kult
Matki Bożej Nieustającej Pomocy sięga początków chrześcijaństwa. Od IV w. mamy
wiele oznak kultu publicznego, oddawanego w chrześcijaństwie Świętej Bożej
Rodzicielce. Od średniowiecza pojawiają się kościoły i sanktuaria pod wezwaniem
Matki Bożej Nieustającej Pomocy czy też Matki Bożej Wspomożycielki, Matki Bożej
Łaskawej, Pocieszycielki.
Powstanie ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy niektórzy datują na IX
wiek, ale według ostrożniejszych szacunków obraz powstał nawet w XIV lub XV
wieku. Przypuszczenia oparte na analizie artystycznej malowidła wskazują, że
ikona mogła zostać napisana w Bizancjum czy na górze Athos. Stamtąd mogła trafić
na Kretę. Istnieją bowiem przekazy z 1495 roku, mówiące, że na Krecie oddawano
cześć cudownemu wizerunkowi Matki Bożej. Nie wiadomo, czy była to ikona Matki
Bożej Nieustającej Pomocy, jednak na tej informacji ślad po cudownej ikonie się
urywa.
Pierwsza
historyczna wzmianka o ikonie Matki Bożej Nieustającej Pomocy pojawia się 4 lata
później, już w Rzymie. Przez wiele lat, aż do zburzenia kościoła św. Mateusza
przy cudownym obrazie Matki Bożej Nieustającej Pomocy - a więc w latach
1499-1808 - wisiały dwie tablice: jedna z napisem łacińskim, druga włoskim,
opisujące dzieje ikony. Jest w nich mowa o tym, że zostały one wykradzione z
Krety przez pewnego rzymskiego kupca, który ok. 1499 roku wykupił lub wykradł
ikonę z jednego ze wschodnich kościołów. Wracając drogą morską do Rzymu, w
cudowny sposób uratował się z burzy, co przypisywał opatrznościowej interwencji
Matce Bożej z ikony. Na krótko przed śmiercią pozostawił obraz swojemu
przyjacielowi z poleceniem oddania go do kościoła. Ten jednak nie wypełnił
ostatniej woli zmarłego, gdyż ikona bardzo spodobała się jego żonie. Po pewnym
czasie sześcioletniej dziewczynce z tej rodziny przyśniła się Matka Boża z
życzeniem, by ikonę umieścić w kościele Augustianów pw. św. Mateusza Apostoła,
który znajdował się przy ich klasztorze na Via Merulana na Wzgórzu Eskwilińskim
pomiędzy Bazyliką Matki Bożej Większej a Bazyliką św. Jana na Lateranie. Tu
ponad 300 lat obraz ten był czczony przez lud rzymski.
W 1739 roku kościół św. Mateusza Apostoła, w którym znajduje się
cudowna ikona z Matką Bożą Nieustającej Pomocy, przejęli augustianie z Irlandii.
W 1798 roku Francuzi pod wodzą marszałka Berthiera zdobyli Rzym. Najeźdźcy
wygnali z Rzymu Papieża Piusa VI, zniszczyli około 30 kościołów, w tym św.
Mateusza i klasztor augustiański. Budynki zostały rozebrane, a cudowną ikonę
przeniesiono do świątyni św. Euzebiusza. W 1819 zakon augustiański przeniósł się
do kościoła Santa Maria in Posterula. Ikonę Matki Bożej Nieustającej Pomocy
umieszczono w bocznej kaplicy tego kościoła. Ponieważ w ołtarzu głównym
znajdował się obraz Matki Bożej Łaskawej, powoli zapomniano o ikonie Matki Bożej
Nieustającej Pomocy. Po ponad pół wieku odnalazł ją redemptorysta o. Michał
Marchi.
NaszDziennik.pl
|