Prefacja jest jakby bramą tryumfalną,

wprowadzającą nas do przedsionka najświętszych Tajemnic.

We Mszy św. trydenckiej mamy trzy tony prefacji: simplex (ferialis), solemnis i solemniori. Simplex, czyli ton prosty, jest używany np. w ferie i w Mszach za zmarłych. Jest to prosta melodia, właściwie pozbawiona melizmatów itd.
Ton uroczysty - solemnis - jest przeznaczony m. in. na niedziele i święta. Do niego najbardziej podobna jest melodia prefacji zawarta w nowym Mszale, którą najczęściej można też usłyszeć. Trzeci ton - tono solemniori, jak wskazuje nazwa, jest "uroczystszy" i bogatszy w ozdobniki niż ton solemnis. Jest to bardzo piękna, urzekająca melodia, która może być śpiewana także w dni powszednie na Mszach św. wotywnych.

Prefacja w najbardziej uroczystym tonie - tono solemniori (kliknij aby posłuchać)

Powyższe nagranie prefacji pochodzi ze strony: New Liturgical Movement, Msza św. w nadzwyczajnej formie rytu celebrowana przez ks. Roberta Pasley'a KHS z Diecezji Camden

Praefatio in tono solemniori - Praefatio de Beata Maria Virgine

Chorału najlepiej jest słuchać na żywo podczas liturgii. Śpiew wyjęty z tego kontekstu i sprowadzony do muzyki słuchanej dla przyjemności dużo traci.

Wywiad z ks. Robertem C. Pasley’em KHS: Muzyka liturgiczna w posoborowym Kościele